Sinds 2014 speelt de pas 22-jarige Vlaming Robin van Calster voor de Kölner Haie en sinds 2022 volwaardig voor het eerste team in de DEL. Na de KHL is het één van de sterkste competities buiten de NHL. Daarnaast is de DEL de best bezochte competitie buiten Noord-Amerika. En de club van Van Calster behoort met een gemiddelde van rond de 18.000 toeschouwers bij de 30 best bezochte teams ter wereld. Face-off reisde naar Keulen voor een ontmoeting met deze Vlaamse Belg. Ervaar zijn bijzondere reis van een jong jochie dat in het gemoedelijke Heist op den Berg het schaatsen, de stick en de puck ontdekte. Nu is hij full prof bij een van de grootste Europese ijshockeyclubs van Europa in een stad met meer dan één miljoen inwoners. De rol van familie, omgaan met tegenslag en het pure plezier in het ijshockey blijken de pijlers van het succes van Robin van Calster.
Na een pittige training schuift Robin aan in de perskamer van het Haie-Zentrum. Het ruim opgezette gebouw bevat naast uitstekende trainingsfaciliteiten en de ruime perskamer ook de HAIE-shop, het hoofdkantoor van de club en een tribune voor de fans. Op een steenworp afstand ligt de grote Lanxess-Arena waar Keulen haar thuiswedstrijden speelt.
Special Robin van Calster
Face-Off: Hoe ben je met ijshockey in aanraking gekomen?
Robin van Calster: “Bij ons in het dorp was op nog geen tien minuutjes afstand in Heist op den Berg een ijsbaan. En zoals zoveel kinderen ga je daar in de winter naartoe om te schaatsen voor je plezier. Op een dag vroegen wat jongens of ik ook het ijshockey eens wilde proberen. Dat vond ik zo leuk dat ik daar ben gebleven. Het gebeurde dus heel ongedwongen, gewoon om te proberen en het beviel me wel! Met een paar vrienden hebben we een clubje gevormd en zijn we uiteindelijk naar Mechelen gegaan. Dat was bij Cold Play Stars, wat nu de Mechelen Sharks zijn. Ik heb van dat oude vriendenclubje nog een beetje contact met bijvoorbeeld Sandro Bosmans en Mick op de Beeck van het huidige Mechelen uit de CEHL.”
tekst loopt door onder de foto
Face-Off: En dan speel je op elfjarige leeftijd ineens in Duitsland. Hoe kwam dat tot stand?
Robin van Calster: “Met ons U11-team speelden we een toernooitje in Mannheim. Daar benaderde een jeugdtrainer van de Iserlohn Roosters (ook actief in de DEL , red.) mijn vader en mij om te vragen of we zin hadden in een proeftraining. Maar dat was eigenlijk niet te bereizen. Dus toen we dat lieten weten zeiden ze het bij Keulen te proberen. Zo ben ik hier voor de try-out terecht gekomen en mocht ik blijven als ik dat wilde.”
Face-Off: Je was elf toen je hier begon, zijn jullie toen verhuisd?
Robin van Calster: “Nee, dat was niet zo’n heel gemakkelijk verhaal. Mijn ouders hebben veel over gehad om mij hier te laten spelen. Per week zijn we twee tot drie keer per week op en neer gegaan van ons huis in Vlaanderen naar Keulen. Dat is dus per training twee uur heen en twee uur terug. Op die dagen stopte ik ook een uurtje eerder met school. Omdat het zo lang reizen was, lieten ze me niet alleen met U11 maar ook met U14 meetrainen zodat ik extra ijstijd kreeg vanwege de enorme reistijd die we maakten. Maar daardoor waren we op die dagen eigenlijk pas rond 22:00 of 23:00 uur thuis.”
Face-Off: Waren die extra trainingen ook een voordeel?
Robin van Calster: “In het begin was ik wel een beetje zenuwachtig want die jongens waren niet alleen groter maar ook al echt beter, ze hadden al langer geijshockeyd dan ik. Daar komt bij dat het allemaal Duitse jongens waren en ik sprak en begreep de taal toen niet goed. Toch heb ik het wel als een voordeel ervaren dat ik met ze meetrainde. Je moest je snel aanpassen want je wilde niet het spel vertragen. Ik denk dat ik door die extra trainingen wel sneller beter ben geworden en ook sterker. Het was zwaar maar ook heel nuttig.”
De kracht van familie
Face-Off: Kom je uit een echt ijshockeygezin?
Robin van Calster: “Ja en nee, behalve mijn zus en ik deed eigenlijk niemand daarvoor iets met ijshockey. Mijn oudere zus Chinouk van Calster heeft ook lang op een heel hoog niveau ijshockey gespeeld. Ze heeft zelfs de jeugd-olympische spelen gehaald. Nu heeft ze voor haar maatschappelijk carrière buiten de sport gekozen maar thuis ging en gaat het dus veel over ijshockey. Dat is aan de ene kant heel leuk maar aan de andere kant denk je ook wel eens, ik ben thuis dus even helemaal geen ijshockey, haha.“
tekst loopt door onder de foto
Face-Off: Hoe belangrijk is je familie geweest voor je ontwikkeling als ijshockeyer?
Robin van Calster: “Heel belangrijk. De tijd, de energie en het geduld die onze ouders hebben vrij gemaakt zijn van grote invloed geweest, echt geweldig. Ze hebben altijd steun geboden. Als kind is dat belangrijk. Het leuke is dat mijn ouders nu nog naar elke thuiswedstrijd komen en soms als een uitwedstrijd niet te ver is, zijn ze er ook.”
Face-Off: Wanneer ben je echt in Duitsland gaan wonen?
Robin van Calster: “Dat was in 2017, toen ik veertien was. Toen kon ik naar het internaat van de Haie hier in Keulen gaan. Ik voldeed aan de sportieve eisen als jeugdspeler, dus ik mocht blijven. Toen veranderde er ineens veel. Je bent ver weg van je vertrouwde omgeving, gaat naar een nieuwe school in een nieuw land met een andere taal. Die combinatie was in het begin behoorlijk zwaar, waardoor ik in eerste instantie ook een beetje mijn plezier in ijshockey verloor. Tot mijn debuut in het eerste team speelde ik eigenlijk altijd in een hogere leeftijdscategorie. Het kostte veel tijd met training en school en dat moest een beetje in balans komen. Toen dat na een tijdje gebeurde, begon ik ook weer meer plezier te krijgen in het internaat en het ijshockey. Mijn spel werd daardoor ook beter.”
Face-Off: Hoe zwaar weegt het element mentaliteit dan in vergelijking tot talent?
Robin van Calster: “Mentaliteit is een doorslaggevend onderdeel. Je moet het echt willen, je moet ook dingen laten om beter te worden. Dat zit ook bij ons in de familie: je zult moeten werken om ergens succesvol in te zijn. Je talent kun je ontwikkelen door te trainen maar voor trainen heb je ook discipline nodig. Als jonge speler leerde je al snel dat opgeven of geen zin hebben betekent dat je niet beter wordt en dat anderen dan wel beter worden. Op dit niveau spelen is heel competitief. Die discipline en mentaliteit gaat verder dan alleen trainen op de ijsbaan.”
Face-Off: Nadat jij je ritme hier had gevonden gingen je prestaties enorm vooruit. Toen kwam Covid, hoe heeft dat jou beïnvloed in je ontwikkeling?
Robin van Calster: “Tussen mijn zestiende en negentiende was het echt geweldig. We waren een hechte vriendengroep geworden en speelden goed ijshockey. Tussen 2018 en 2020 heb ik veel gespeeld, veel punten gescoord en ons team was echt sterk. Ook met Duitsland U17 en U20 hebben we geweldige wedstrijden gespeeld. We hadden veel plezier in het spel en met elkaar. Toen wist ik dat het echt de moeite waard was. Door Covid kwam het leven voor iedereen letterlijk tot stilstand, ook voor ons. We konden niet veel doen, eigenlijk alleen maar trainen – dat remde ook onze ontwikkeling als sporters. Na Covid moest ik echt mijn ritme weer terugvinden. Dat lukte me onder andere in de DEL 2 bij Bad Nauheim. In het begin was dat nog erg moeizaam vanwege een ernstige blessure. Door hard te trainen om weer fit te worden, kreeg ik weer meer ijstijd en kon ik de sprong naar de Haie in de DEL maken. Dat was ook het doel, en het voelt nog steeds geweldig om regelmatig voor meer dan 18.000 fans te spelen! “
Face-Off: Je hebt alle jeugdteams van Duitsland doorlopen, heeft de Belgische ijshockeybond zich in die jaren nooit gemeld? Nu is het natuurlijk te laat vanwege je Duitse paspoort en je wedstrijden voor Duitsland.
Robin van Calster: “Nee, ik denk dat ik ooit één training heb meegedaan, verder heb ik nooit meer iets van de Belgische bond gehoord.”
Face-Off: dat is op zijn zachtst gezegd bijzonder.
Fit zijn en lol hebben
Face-Off: Kun je ons een kijkje geven in hoe jouw week als topsporter in Keulen eruit ziet?
Robin van Calster: “Fit zijn is belangrijk. Daarom trainen we elke dag, maar wel met mate. De intensiteit hangt af van het wedstrijdschema. Wij jonge spelers trainen na de reguliere training vaak nog verder om aan onze afwerking of andere dingen te werken. Daarnaast trainen we ook buiten de ijshal, in de fitnessruimte. Een goede balans tussen kracht, explosiviteit en uithoudingsvermogen is erg belangrijk. Voor en na de training of de wedstrijd – meestal in de kleedkamer – hebben we veel plezier. Als het resultaat tegenvalt, is dat natuurlijk anders maar we schakelen snel door om ons te richten op de volgende wedstrijd.” “We trainen altijd in de ochtend. In de middag pak ik dan mijn rust maar ik ga zeker niet alleen maar op de bank hangen of naar een scherm kijken. Meestal ga ik na de lunch wat wandelen en spreek met vrienden af. Voeding is heel belangrijk dus ik let goed op wat ik eet en vooral wat ik niet eet en drink. Dat helpt enorm.”
Face-Off: Hoe zie jij jezelf als speler en waar focus je op in je ontwikkeling?
Robin van Calster: “Mijn vorige trainers vonden mijn verdedigende kwaliteiten als aanvaller altijd al interessant. Het feit dat ik die verdedigende kwaliteiten heb, helpt mij duidelijk op dit hoge niveau. Soms leverde ik daarnaast ook een aardige puntenproductie en daar wil ik aan blijven werken. Ik ontregel graag de tegenstander maar het is belangrijk om ook te groeien als iemand die punten kan leveren. Je moet als speler altijd beter willen worden.”
Moordend schema
Robin van Calster:“Het is belangrijk om een goed ritme aan te houden want het reizen is intensief. We spelen twee tot drie wedstrijden per week. We gaan meestal met de touringcar maar als we heel ver weg moeten, naar Dresden of Berlijn, dan vliegen we wel eens. Als je dan om 23:00 ’s avond in de bus stapt voor een terugreis van een paar uur en je hebt nog adrenaline in je lijf dan slaap je ook bij thuiskomst niet altijd even makkelijk. Ik kan in de bus meestal wel wat slapen maar dat lukt niet iedereen. We moeten als spelers zelf goed voor ons ritme zorgen buiten de ijsbaan: pak op tijd je rust, let goed op je eten en drinken en raak niet geblesseerd, haha. Maar ook gewoon lol maken is belangrijk en dat lukt in ons team gelukkig erg goed.”
tekst loopt door onder de foto
Face-Off: Dit jaar had je een ongelukkige start door een blessure, je bent pas een paar weken weer wedstrijdfit, wat was er aan de hand?
Robin van Calster: “Juist tijdens de oefenwedstrijd tegen Tilburg heb ik door een onhandige beweging een blessure opgelopen. Ik heb de wedstrijd wel uitgespeeld, maar na onderzoek bleek dat het iets ernstiger was. Daardoor heb ik het begin van het seizoen gemist. Nu ben ik dus alweer een tijdje helemaal fit en ook weer teug in het team. Je ervaart dan meteen weer hoe sterk de competitie is. Binnen het team en binnen de DEL. Niet alleen staan de eerste acht teams heel dicht bij elkaar, ook in onze selectie moet je flink knokken voor je plek. Dat is ook logisch voor een grote club als de Kölner Haie en het houdt je scherp. Je loopbaan gaat altijd op en neer in golven. Daar was deze blessure weer een voorbeeld van.”
tekst loopt door onder de YouTube video
Face-Off: Tot slot, je hebt na dit seizoen nog een contract voor het jaar 2026-207. Wat zijn je ambities?
Robin van Calster: “Allereerst proberen we met Keulen een succesvol seizoen te spelen. Vorig jaar hebben we de finale van de play-offs bereikt en natuurlijk willen we dit seizoen weer een lange play-offs spelen. Dat wordt erg moeilijk, want zoals gezegd is de concurrentie in de DEL enorm. Maar we zijn als team enorm gemotiveerd en gedreven. Verder speel ik graag hier dus houd ik me vooral bezig met het nu en de Kölner Haie.”
Bronnen: eliteprospects, Kölner Haie.
