Ook dit seizoen spelen er weer een flink aantal Nederlandse talenten in Scandinavië. Het merendeel daarvan in Zweden maar ook in Noorwegen en Finland schaatst Nederlands talent rond. Jay, Jesper, Marcus, Kyan, Bob (na zijn terugkeer uit Canada), Mees en Timoer vertonen nog steeds hun kunsten op het Zweedse ijs. Pim, Noah, Sten en Floris doen dat nu ook. Luka staat op het ijs in Finland en Didrik en Robin zijn allang geen vreemden meer in Noorwegen. In dit deel een heel gezin, met duidelijk Nederlandse roots. Didrik Bax-Kristiansen, zijn zus Cornelia en vader Kent-Inge.
Lees ook: Nederlandse talenten in Scandinavië – Deel 3
Drie generaties verdedigers Storhamar
Hij is wellicht de derde generatie die voor het eerste team van Storhamar IL gaat spelen: Didrik Bax-Kristiansen. Zijn opa, Jan Roger Kristiansen, was de eerste van de Kristiansen-clan. De temperamentvolle verdediger was in de jaren ’70 van de vorige eeuw een vaste waarde in het team van SIL.
Opa “Janne” was niet de enige waarvan Didrik het ijshockey-virus overkreeg. Ook zijn vader Kent-Inge Kristiansen was speler in het eerste team. Halverwege de jaren ’80 maakte hij als tiener zijn debuut in de hoofdmacht. Kent-Inge (ook hij was verdediger) was ook een vaste kracht in de nationale jeugdteams van Noorwegen.
WK U20 met grote sterren
Op het WK U20 in 19988/1989 speelde Noorwegen onder andere tegen de Sovjet-Unie, Canada, de VS en Finland. Op datzelfde WK waren ook Pavel Bure, Teemu Selanne, Jeremy Roenick, Sergei Federov, Mike Modano en Alexander Mogilny aanwezig. “Dat WK was een geweldige ervaring. Tegen deze spelers op het ijs staan maakte een grote indruk op me,” verteld Kent-Inge dertig jaar later. “Jarenlang waren zij de beste spelers ter wereld.”
Een herinnering die Kent-Inge ook helder voor de geest kan halen is het WK, een jaar eerder, in Sapporo. Daar speelde Noorwegen onder andere tegen Nederland. In een omgebouwd zwembad werden de wedstrijden gespeeld. “Wij wonnen met 5-1 en wonnen uiteindelijk het toernooi. Dankzij de promotie speelden we het jaar daarop in Anchorage, Alaska in Poule A,” zegt Kent-Inge. “Frank Versteeg was één van de spelers voor Nederland.” Frank Versteeg is ook één van de spelers die Kent-Inge later nog tegenkwam in zijn carrière.
Utrecht en Amsterdam
Na zeven jaar in het eerste van Storhamar maakte hij de stap naar Nederland. “Mijn vrouw, Gunhild, is Nederlandse en we wilden beiden fysiotherapie gaan studeren in Utrecht.” Kent-Inge combineerde zijn studie met ijshockey. “Dus kwam ik Frankie weer tegen,” zegt hij met een glimlach. Maar niet alleen Frank Versteeg speelde dat seizoen (1997/1998) bij MBB Builders Utrecht. Ook spelers als Stefan Collard, Andy Tenbult en John Versteeg speelden toen in de Domstad.
Een jaar later zien we Kent-Inge terug op het Nederlandse ijs maar dan in de kleuren van Belfe Tigers Amsterdam. Ook John en Frank Versteeg maakten die zomer de stap naar de hoofdstad. Belfe Tigers haalde dat jaar de finale met onder andere ook nog Ron Berteling, Chris Eimers en Robin de Vroede in de gelederen. “Die finale moesten we de thuiswedstrijden ergens anders spelen omdat de Jaap Eden Hal een week eerder al was gesloten. Crazy times.” herinnert Kent-Inge zich nog. “We verloren toen van Nijmegen. Ondanks dat heb ik een geweldige tijd gehad in Nederland.”
Ook nu nog volgt hij het Nederlandse ijshockey zo goed en zo kwaad als dat gaat. Met een aantal van zijn oud ploeggenoten heeft hij via Social Media ook nog steeds contact.
Didrik
Het Nederlands ijshockey volgen kan misschien, in de toekomst, ook via Didrik Bax-Kristiansen. De, bijna 16-jarige zoon van Kent-Inge speelt nu in de U16 en U18 van Storhamar IL. Buiten familiebezoek naar onder andere zijn vorig jaar overleden oma in Lisse, die 101 jaar is geworden, heeft Didrik Nederland ook bezocht voor een aantal trainingskampen met Nederlandse jeugdteams. Het nadeel dat bijvoorbeeld Jesper Borsje-Dahlström heeft met een Nederlands én Zweeds paspoort waardoor hij niet zo maar voor Nederland kan uitkomen, heeft Didrik niet. “Ik heb maar één paspoort, het Nederlandse,” geeft Didrik aan. “Het zou heel mooi zijn als ik in de toekomst voor Nederland zou uit kunnen komen.”
De jongste Kristiansen heeft, afgelopen zomer, ook meegedaan met het trainingskamp van de Noorse U16. “Maar zolang ik Nederlander ben, wil ik proberen om voor Oranje uit te komen.”
Net zoals zijn opa en zijn vader is Didrik verdediger. Van zijn vader, die ook zeven seizoenen zijn coach is geweest heeft hij dus veel kunnen leren. “Ik ijshockey sinds ik vier jaar was. Met veel van mijn vrienden toen, ijshockey ik nu nog steeds,” vertelt Didrik.
Ervaren mentor
Een andere mentor voor Didrik is Anders Myrvold, de neef van zijn vader. Myrvold werd in 1993 gedraft door Quebec Nordiques en maakte in 1995 voor de inmiddels verhuisde organisatie (Colorado Avalanche) zijn NHL debuut. Hij was de tweede Noor die uitkwam in de NHL. Myrvold speelde ook nog voor Boston Bruins, New York Islanders en Detroit Red Wings. Hij speelde ook nog in de hoogste competities in Zweden, Duitsland en Zwitserland. Geen slecht voorbeeld om hem als ijshockey-mentor te hebben.
De jonge Chicago Blackhawks fan (Adam Boqvist is zijn favoriete speler) is trots op Hamar en laat weten dat buiten Het Vikingschip, gebouwd voor de Olympische Spelen in 1994, het een geweldige stad is. Zowel in de zomer als in de winter. “Mjøsa is het grootste meer in Noorwegen. In de zomer is het daar heerlijk. En in de winter is het een kwartier met de auto en dan kunnen we alpineskiën. In Hamar zijn er twee ijsbanen voor ijshockey. De grootste heeft een capaciteit van 7500 toeschouwers,” laat de jonge reisleider weten.
Het doel dat Didrik zichzelf heeft gesteld is om een zo goed mogelijke ijshockeyer te worden. “Ik doe het stap voor stap maar ik hoop wel ooit in het eerste team van Storhamar te mogen spelen. Maar het is ook belangrijk om plezier te hebben en een studie te kunnen doen.”
Cornelia
Met de studie fysiotherapie van zijn vader is het goed gegaan. Kent Inge heeft een eigen praktijk in Hamar en is ook bij Storhamar betrokken als fysiotherapeut. “Ik help de geblesseerde spelers van U21, U18 en U16 met hun revalidatie,” geeft kent Inge aan. “Verder ben ik hoofdcoach van de Regionale U16 en assistent-coach bij de U21 van Storhamar en trainer bij het U12 team waar ook Cornelia, mijn dochter in speelt.”
IJshockey is een lifestyle voor de Kristiansens. Ook Cornelia is veelvuldig op de ijsbaan te vinden. “Ik speel voor Storhamar U13/meisjes, samen met nog veertien andere meisjes. We trainen drie avonden en één keer ’s ochtend per week,” geeft ze aan. Cornelia heeft een Noors paspoort, maar is net zoals haar broer half Noors, half Nederlands.
“Ik wil zo hoog mogelijk spelen. Afgelopen zomer had ik een ijshockey kamp waar ook jongens aan meededen en dat ging goed,” laat ze trots weten. “Ik wil het Regionale team halen en daarna misschien wel voor Noorwegen spelen. Of Nederland, als dat misschien kan.”
Fysiotherapeut, coach, trainer
Kent-Inge, die twee keer Noors kampioen werd zou afgelopen zomer in Nederland een ijshockey-kamp verzorgen. Door Covid-19 is dat niet doorgegaan. Kent-Inge, die al aangaf het Nederlands ijshockey nog steeds te volgen, ziet een goede toekomst voor het ijshockey in Nederland. “De overheid zal daar ook een rol in moeten spelen. Economie en geld zijn vaak een probleem en alle sporten hebben ondersteuning nodig om te kunnen groeien. Ik weet, via de contacten die ik in Nederland heb, dat er hard aan wordt gewerkt om ijshockey naar een hoger niveau te krijgen. Ik ben optimistisch over de toekomst en hoop dat nog veel meer Nederlandse kinderen gaan ijshockeyen,” sluit Kent-Inge af.
In 2018/2019 kwam Patrick Thorensen, kind van de club, terug op het oude nest. Misschien zien we over een aantal jaar ook wel zo’n filmpje voorbij komen van Didrik of Cornelia.
