Ik stond als heel klein meisje naar de training van mijn vader te kijken. Toen zei ik: ‘Pap, dit wil ik ook!’. Sindsdien speel ik dus ijshockey.
Off-Ice is de maandelijkse longread van Face-Off waarin wij op zoek gaan naar de verhalen achter de mensen. Waarom en hoe diep zit ijshockey in de bloedbanen van deze supporters, clubs, clubmensen, spelers en liefhebbers?
Voor deze editie van Off-Ice reisde Ed Versteeve af naar de Silverdome in Zoetermeer waar hij met dames international Larissa Haverkorn en vader Danny Haverkorn sprak, over de liefde voor de sport, haar ambities, maar ook haar ergernissen over het beeld van vrouwen die ijshockeyen.
JEUGD
Larissa groeit op in een gezin, waarin je moeilijk kunt ontkennen dat ijshockey geen rol speelt. ,,Dat komt door mijn vader die gek is van het spelletje en jarenlang trainer van jeugdteams is geweest.” zo zegt Larissa. Naast haar zit vader Danny, die even schuldig als bevestigend lacht. ,,Ja sorry, dat is inderdaad wel mijn schuld.” zegt hij.
,,Ik heb altijd in de jeugd gespeeld, toen raakte ik geblesseerd en was het over voor mij. Ik heb jaren niks meer gedaan, totdat ik met Tilburg ben gaan praten om de jeugd te gaan trainen. Dat ben ik toen gaan doen. Het ijshockeybloed kruipt waar het niet gaan kan.”
TALENT
Haverkorn gaat vaak kijken bij haar vader, en op een moment zegt ze als 3-jarige meisje ‘Pap, dit wil ik ook!’. ,,Eigenlijk ben ik van dat moment af gaan schaatsen en ijshockeyen. Ik werd er voor mijn gevoel ook steeds beter in, dus dan is het makkelijk om dat vol te houden. Mijn klasgenootjes op de lagere school deden allemaal van die ’typische meidensporten’ als hockey en tennis. En ik speelde ijshockey, vaak ook met de oudere kinderen.”
,,Op de basisschool al, toen ze een beetje doorkregen dat ik echt wel een beetje kon ijshockeyen, heb ik daar presentaties en spreekbeurten over gegeven. De meesten hebben geen idee wat ijshockey voor sport is, dat vind en vond ik soms wel eens jammer. Maar ik vind het fantastisch en wil elke dag beter worden. Daar gaat het om, maar het is leuk om erover te vertellen en die verbaasde gezichten te zien.” zegt de jonge Zoetermeerse met een gepassioneerde twinkeling in haar ogen.
JONGENSSPORT
Het beeld van ijshockey bij ‘buitenstaanders’ is dat meiden geen ijshockey kunnen spelen en dat het een jongenssport is. Haverkorn reageert fel, en dan druk ik mij zacht uit. ,,Ik heb dat ook vaak genoeg gehoord. Ik kan daar echt pissig om worden als ze dat zeggen. 99% van de mensen die dat roepen spelen zelf geen eens ijshockey, dus die weten niet waar ze over praten.”
,,Meiden en vrouwen kunnen prima ijshockeyen, dat bewijzen we dagelijks en blijven we bewijzen. Even heel simpel gesteld: we staan hoger op de wereldranglijst dan de mannen van Oranje, hoor!” stelt ze terecht, op basis van de meest recente IIHF Ranking. De mannen vinden we terug op plek 28 op dit moment; de vrouwen staan op een twintigste plaats.
TIJD EN GELD
Haverkorn stopt veel tijd in het ijshockey, waar moeder Nadine en vader Danny haar 200% in steunen. Ook zusje Maddy krijgt overigens alle ruimte om haar sport -paardrijden- te beoefenen. ,,Het is heel simpel gesteld. Zonder steun van de ouders red je het niet. Ze moeten je door heel het land rijden voor wedstrijden en trainingen op de meest gekke tijden. Dan heb je het nog niet over spullen als schaatsen, bescherming, broeken of sticks. OK, die gaan dan meestal wel 2-3 seizoenen mee, maar het is wel een hele hoop geld dat er ingestoken wordt.” somt Larissa snel op.
Vader Danny durft zelfs te stellen dat het soms op een elitesport lijkt. ,,Het wordt ook alleen maar duurder op sommige vlakken. Contributies bijvoorbeeld; de kosten van de ijsbanen moeten ergens vandaan komen. Tel dat gerust even bij al die spullen en kilometers op en je bent een aardig vermogen kwijt. Het zou heel fijn zijn als er veel meer aandacht voor de sport komt, sponsors écht in gaan zien dat ijshockey een prachtsport is, zodat die kosten naar beneden kunnen. Ik weet zeker dat er dan veel meer kinderen richting de ijshockeysport trekken, want de eerste reacties zijn vrijwel altijd ‘dat ze het zo gaaf vinden’. Dat blijkt bijvoorbeeld tijdens zo’n Girls Only Hockey Weekend; zoveel nieuwe aanwas te vinden, daar moet het al beginnen met stimuleren van de sport.”
SCHOOL EN SPORT
De bijna 17-jarige Zoetermeerse kende een ontzettend hectisch school- en sportjaar. ,,We gingen met Oranje naar Zuid-Korea toe. Dat is lastig aan te fietsen en dus ben je twee á drie weken van huis in een land waar het tijdsverschil groot is. Mensen onderschatten misschien ook wel eens hoeveel tijd en energie al die jonge meiden in de sport steken en ondertussen naar school gaan. Ik heb heel hard gewerkt en ben afgelopen jaar geslaagd voor mijn VMBO diploma. Daar ben ik echt trots op. Dit jaar doe ik de opleiding Sport & Bewegen op het MBO Rijnland, het vroegere ID College.
WK U18 IN MEXICO
Komend jaar gaat Larissa met de Nederlandse U18 meiden naar het WK in Mexico. Een uniek moment, want in deze leeftijdsklasse stond er nog nooit een Nederlands team op een WK. ,,Ja, dat wordt natuurlijk fantastisch. Maar ook hier is er weer sprake dat wij eigen geld mee moeten brengen om naar Mexico af te kunnen reizen. Als er niks aan sponsorgeld binnenkomt is het bedrag dat we zelf op moeten hoesten een kleine €900,-. Ja, daar moet ik dan weer mijn ouders heel lief voor aankijken” zegt ze schuldbewust.
MANNEN EN VROUWEN ORANJE
Haverkorn snapt dat ijshockey in de breedte als sport niet miljoenen in kas heeft, maar toch steekt het de jonge speelster dat er voor de mannen op het oog meer mogelijk is dan voor de vrouwen. ,,De mannen krijgen bijvoorbeeld een zakcentje mee, om iets van eten te betalen. Wij gingen in Korea met het team eten. Wilden we zelf betalen, deden onze pinpassen het niet daar. Moest iemand van de begeleiding dat eerst voorschieten. Dat soort kleine voorbeelden, dat zou ik wel fijn vinden als dat zou veranderen. Ik vind dat wij als vrouwenploeg echt niet onder doen voor de mannen,” zegt de Zilveren medaille winnares van Zuid-Korea.
VAN ZOETERMEER NAAR DORDRECHT
Komend seizoen verdedigt Haverkorn voor het eerst in haar leven andere clubkleuren dan die van Zoetermeer Panters. ,,Ik ga bij Dordrecht Lions in de U19 spelen komend seizoen. Ja, dat zal even wennen zijn, maar ik heb er erg veel zin in. We spelen een wat kleinere competitie daar met U19 tegen Tilburg, Den Bosch, Eindhoven en Utrecht. In die competitie komen we dan een aantal keren tegen elkaar uit in het seizoen.”
TOEKOMST
In de toekomst wil de nieuwbakken Lions speelster beter en beter worden. ,,Vaste waarde in Oranje en zo hoog mogelijk in de competitie spelen. Maar als je mij vraagt wat mijn ultieme droom is? Ja, Amerika of Canada natuurlijk! Gewoon heel veel trainen en spelen, beter worden, sneller worden. Het is daar allemaal zo ontzettend anders; hier kun je door het ‘gebrek aan ijs’ te weinig trainingsuren maken. Als vereniging deel je de ijsbaan met andere verenigingen en andere sporten. In de toekomst moeten we veel meer ijs in het land krijgen. En dan vooral ijshockey ijs.” sluit Haverkorn af
