Ik ging van de rode lijn naar de goal, voor mijn gevoel duurde dat een eeuwigheid, er was geen licht aan in de hal en toen ik scoorde speelde men de goal tune. Dat moment vergeet ik nooit meer.
Niko Suoraniemi speelde in Nederland voor Tilburg Trappers, Geleen Eaters en Eindhoven Kemphanen. Cor Machielsen sprak de nu 33-jarige Fin over zijn tijd in Nederland, het ijshockey en zijn ‘reis rond de wereld’.
Toeval bestaat
De kennismaking met Niko kwam op een bijzondere manier tot stand. Bij Cor op het werk weten ze inmiddels maar al te goed dat hij gek is van de Edmonton Oilers en ijshockey in het algemeen. Een collega wist te vertellen dat ze een ijshockeyspeler als collega hebben gehad. ‘Ene Niko nog wat’, maar de achternaam was wat moeilijk uit te spreken. Snappen wij. Navraag leverde de naam Niko Suoraniemi op, en zo ging het balletje rollen.
Jong op het ijs
,,Ik werd met twee jaar al op schaatsen gezet. Echter bewust, toen ik vier was, werd ik na een wedstrijd in Zweden van mijn pa -die uiteraard ook ijshockey speelde- op het ijs gezet. Ik ging van de rode lijn naar de goal, voor mijn gevoel duurde dat een eeuwigheid. Het was donker in de hal en toen ik scoorde speelde men de goal tune. Dat moment vergeet ik nooit meer.”
Naar Nederland: prof worden of een ‘gewone’ baan
,,Als kind wilde ik professioneel ijshockeyspeler worden, maar naarmate ik ouder werd had ik ook dromen over andere beroepen. IJshockey heeft altijd de overhand gehad, vooral in mijn jonge jaren toen ik opgroeide. Ik wilde op een gegeven moment naar Nederland voor een baan, en dan misschien daar wat doen met de sport. Ik kreeg een baan aangeboden in Nederland en ik had een gesprek met Turnhout om daar te komen hockeyen.
Ik kwam echter vlak voor mijn vertrek vanuit Zweden nog een vriend tegen en die kende de coach van de Tilburg jeugd, Alex Andjelic. Hij regelde een oefenwedstrijd voor mij. Ik viel in de smaak en kreeg een contract bij de Trappers. Dat was prima te combineren met mijn baan: in de lunchpauze fitnessen op het werk en drie keer in de week ’s avonds trainen in Tilburg.” aldus Suoraniemi.
Nederland is fantastisch
,,In alle opzichten was mijn verblijf in Nederland fantastisch, zowel op als naast het ijs. Zeker de eerste drie jaar toen ik speelde voor Tilburg en Geleen. Leuke collega’s op het werk, leuke teamgenoten en de band met de ijshockey supporters en liefhebbers. De achterban lijkt misschien niet zo heel groot in Nederland, maar hij is wel erg bevlogen. Ik heb warme herinneringen aan mijn tijd in Nederland. Het enige slechte aan het land is het weer.” zegt hij lachend met een knipoog.
De wereldreiziger
Niko begon met professioneel ijshockey op 15-jarige leeftijd bij Rogle BK in Zweden. Hij speelde verder in Amerika, Nederland, Australië, Polen, Roemenië, Hongarije en Frankrijk Hij kan de sport in Nederland dus aardig vergelijken met andere landen. ,,In de crisisjaren liepen de sponsors weg in Nederland en mochten er nog maar twee buitenlanders bij een team spelen. Voor die periode maar liefst acht, dus het niveau zakte toen aardig in. En zoals bijna met alle sporten in de marge: is er geld, dan komen de betere spelers vanzelf en gaat het niveau omhoog.”
Tilburg Trappers
Suoraniemi vervolgt: ,,Het is goed om te zien dat Tilburg de stap heeft gemaakt naar de Duitse Oberliga. Twee jaar achter elkaar winnen, dan kun je écht wel ijshockeyen. Het is goed voor de jeugd om eerst in Nederland ervaring op te doen, dan via de Tilburg Trappers naar Duitsland te gaan, waar het niveau vele malen hoger ligt. En dan als je echt goed bent? Wie weet waar je dan kan eindigen. De grote teams aan de overkant van de oceaan (USA en Canada) scouten naast Scandinavië ook veel in Rusland, Duitsland, Tsjechië en Slowakije. Daar is het ijshockey vele niveaus hoger.” geeft hij ruiterlijk toe.
Komend seizoen
De Fin pakt ook komend seizoen weer de stick op en bindt de schaatsen onder. ..Ik werk tegenwoordig bij IBM in Budapest en ga spelen in de Slovaakse 3e divisie. Het is nog niet helemaal 100% rond, dus ik kan je nog niet vertellen welke ploeg dat is, maar dat ziet er allemaal prima uit.”
De NHL
,,Vroeger was ik fan van teams, maar puur omdat mijn ijshockey idolen daar speelde. Ik was fan van New Jersey Devils voor Scott Stevens en Scott Niedermayer. Ik was fan van Montréal Canadiens vanwege Saku Koivu en de New York Rangers met Brian Leetch vond ik te gek.
Het is ongelofelijk hoe de sport de afgelopen vijftien jaar is geëvolueerd. Je kan het echt niet meer vergelijken met vroeger. Het is echt ongelofelijk hoe snel en hoe bekwaam ze zijn qua stick handling. Je kan mij niet zeggen dat je als hockeyliefhebber niet onder de indruk bent van Sydney Crosby, maar de allerbeste, en hij is pas 20, wordt toch echt Connor McDavid,
Jij bent al jaren fan van de Oilers en gaat naar komend jaar naar Edmonton? Binnen een paar jaar kan jij een feestje bouwen, want met McDavid en Draisattl die allebei hebben bijgetekend voor 8 jaar, hebben ze goud in handen daar in Edmonton. De Stanley Cup komt naar Alberta, en dan niet naar Calgary.” spreekt de olijke Fin over de Noord-Amerikaanse competitie.
Toekomst
Suoraniemi is nu 33 jaar en wil nog wel een tijdje doorspelen. ,,Het hangt allemaal af van hoe werk en gezin te combineren zijn met het ijshockey. Ik voel me nog steeds jong en verwacht wel door te gaan tot mijn 40e, maar er zijn meer dingen in het leven dan alleen maar ijshockey. Mijn gezin komt nu toch écht wel op de eerste plaats.” zo sluit hij af.
