Zondag 21 december staat in Nijmegen rood omcirkeld. Dan nemen de Devils uit de Eredivisie het in de finale voor de nationale bekerfinale, om de Inventum Technologies Cup, op tegen een topploeg uit de CEHL: Snackpoint Eaters Limburg. Face-Off trapt de aanloop naar de finale af met een special over de Nijmegen Devils. We doen dat door de spotlight te zetten op Levi Houkes.
Hij is de man die vanaf het eerste moment betrokken is geweest bij de terugkeer van de Waalstadbewoners naar de top van het Nederlandse IJshockey. We spraken hem twee keer, in Eindhoven net na de topwedstrijd tegen de Kemphanen (4-6 winst) en in Nijmegen na de training op donderdag in de Triavium-Arena.
LEES OOK: Nijmegen walst over Leeuwarden heen en gaat naar bekerfinale
Face-Off: Levi, je bent een geboren en getogen Nijmegenaar, echt een kind van de club, hoe ben je in deze hockeytown in aanraking gekomen met het spelletje?
Levi Houkes: “Nou ik was nog een klein menneke en had geen idee wat ijshockey was. Mijn ouders gingen wel graag naar de Devils kijken maar ik was daar nog helemaal niet mee bezig. Op mijn vierde verjaardag kreeg ik totaal onverwacht een ijshockeytenue en een paar schaatsen. Elk Nederlands kind wil natuurlijk graag op de ijsbaan spelen dus ik ging dat vol overtuiging doen. En wat bleek? Ik viel niet meteen om en vond het direct leuk!”
Face-Off: Had je het schaatsvirus te pakken?
Levi Houkes: “Op zondag had je in Triavium een schaatsklas voor de kleintjes en drie keer raden wie daar de schaatsles gaf? Jan Bruijsten! Hij is de vader van Mitch en Kevin Bruijsten (topforwards van de huidige Nijmegen Devils en net als Levi ex-internationals, ex-Oberliga, red.). Jan was de legendarische doelman van de roemruchte topploeg Vissers Nijmegen en oud-international. Hij was de ideale mentor voor mij.
Heel kalm en rustig voor zijn pupillen. Meteen na die les ben ik naar de jeugd doorgestroomd en was ik verslaafd aan het ijshockey! Kijk veel kinderen probeerden op jonge leeftijd meerdere sporten. Bij was dat voetbal en ijshockey. Beide spelletjes gaven me plezier en leken mij ook te passen maar toen ik moest kiezen, koos ik voor ijshockey. Dat was voor mij logisch, zo graag stond ik op het ijs.”
Face-Off: Wat is je het meest bijgebleven uit je tijd als jonge ijshockeyer?
Levi Houkes: “Dat zijn twee dingen. In de E-tjes speelde ik onder meer met Mitch en Nardo Nagtzaam (Nijmeegse forward van de Füchse Duisburg uit de Oberliga Nord en ex-international red.) en onze coach was de grote Alex Andjelic (1940-2021, ex-Vissers Nijmegen, ex- Zoetermeer Panters, ex-Vadeko Flyers Heerenveen, ex-Gunco Pandas, ex- Adler Mannheim, ex- EHC Chur, ex-Toronto Maple Leafs, ex- bondscoach Joegoslavië, ex-bondscoach Turkye red. ). We moesten de finale om het Nederlands kampioenschap spelen in Eindhoven maar Mitch had straf van zijn ouders en kon niet mee. Mitch is toen stiekem met zijn ijshockeytas uit huis geslopen om bij het team te kunnen zijn. We hebben hem opgehaald en in Eindhoven zijn we kampioen geworden! Gelukkig maar dat Mitch toen even ondeugend was!”
Van Triavium naar Ontario
Levi Houkes: “Een tweede geweldige herinnering is uit de tijd tijd toen ik dertien of veertien jaar oud was. Als jonge puber was ik een beetje lui als het op schoolse zaken aankwam en belandde ik voor een jaar in Ontario. Om ervoor te zorgen dat ik wat meer discipline zou ontwikkelen, kreeg ik van mijn vader te horen dat ik mijn sportambitie maar eens in een veeleisende omgeving moest testen. Ik kreeg de kans om bij de familie Dalhuisen in Canada een jaartje het ijshockey met school te combineren.
Ad Dalhuisen en mijn vader kenden elkaar goed en Mike Dalhuisen (Tilburg Trappers, ex-Central Ontario Wolves, ex-Texas Stars, red.) woonde op dat moment dus in Ontario, Canada en speelde daar op hoog niveau jeugdijshockey. Het was een geweldige tijd waarin we heel veel leerden en keihard trainden. Elke dag een paar uur. Van techniektraining tot droog trainen. Van afwerken tot partijtjes, het was echt een fantastische tijd. We hebben daar nog met Matt Duchene getraind (topforward van de Dallas Stars) en andere gasten die de NHL hebben gehaald. Dat jaartje onder de vleugels van Ad en Mike Dalhuisen was fantastisch.”
tekst loopt door onder de foto
Face-Off: De laatste van fase van je jeugdopleiding voltrekt zich in Duitsland bij Krefeld. Ben jij in Krefeld dan de enige Nederlandse jongen?
Levi Houkes: “Nee, dat was wel leuk want toevallig kwam ik daar op vijftienjarige leeftijd Nardo weer tegen! We trainden en speelden daar met U18 ook op een hoog niveau, de beste spelers hebben gewoon de DEL gehaald, dan weet je het wel. Na twee jaar kon ik bijtekenen maar kwam er ook een verzoek uit Nijmegen. Achteraf is dat wellicht het enige moment waarvan ik zeg, misschien had ik toen een andere keuze moeten maken. Je leert in Duitsland zo ontzettend veel, het ijshockey is daar heel professioneel. Ik kan de top van de Nederlandse jeugd dan ook zeker aanraden daar te gaan spelen als je de kans krijgt.”
Face-Off: Begrijp je dan ook de keuze van het Bossche goalie-talent Floris van den Dungen die nu op zestienjarige leeftijd bij het Duitse Ravensburg U17 is gaan spelen?
tekst loopt door onder de foto
Levi Houkes: “Zeker! Die jongen heeft heel veel talent. Dat is precies wat ik bedoel, de kans om je te ontwikkelen is daar geweldig. Dus als je het talent hebt en de wilskracht, altijd doen!”
Face-Off: Vervolgens ontwikkel jij je tot een succesvolle Nederlandse ijshockeyer die met onder andere Nijmegen, Den Haag, Eindhoven en Tilburg prachtige successen kent. Wanneer komt voor jou dan de omslag om voor het trainersvak te kiezen?
Levi Houkes: “Wat ik door die jaren heen elke keer weer ontdek, is de rol van het team als het gaat om succes. Bij ijshockey is de teamspirit, de teamdiscipline zo extreem belangrijk. Het succes dat je haalt, is allereerst een teamsucces. Dat heb ik wel ervaren tijdens al die seizoenen in de verschillende competities.
Het is natuurlijk belangrijk dat je scoort maar je bent allereerst onderdeel van een team en van een systeem. Je wordt geen kampioen als je niet voor elkaar door het vuur wilt gaan. Dat teamproces vond ik en vind ik nog steeds heel interessant. Toen in 2020 de kans voorbij kwam om bij Tilburg onder meer de U18 te gaan coachen ben ik bij mezelf te rade gegaan of dat een mooie nieuwe stap was.”
Face-Off: Maar in 2023 keer je weer terug bij Nijmegen als speler, wat is er dan gebeurd dat je het coachen los hebt gelaten?
Levi Houkes: “Vanaf 2021 raakte ik ook betrokken bij het Eredivisieteam van de Tilburg Trappers en op een gegeven moment zaten we zo krap in de spelers door blessures dat er werd gevraagd of ik de schaatsen niet weer even kon aandoen. Het plezier dat ik toen weer beleefde, kwam wel als een schok. Ik miste het spelletje op het ijs dus meer dan ik dacht. Het actief onderdeel zijn van een team liet me niet meer los. En toen kwam in het seizoen 2022-2023 het verontrustende telefoontje uit Nijmegen.”
Face-Off: Wie belde jou om je te informeren over de problemen in Nijmegen?
Levi Houkes: ‘We hebben in Nijmegen een sportwethouder die het wereldje heel goed kent. Hij meldde me dat het met de Devils niet goed ging en dat er veel mensen bereid waren extra tijd in de club te steken maar dat men dat alleen met Nijmeegse ijshockeymensen wilde doen om de binding met de stad te houden. Er bleek een geweldig team van vrijwilligers, bestuursleden, sponsoren en clubmensen aan de slag te willen gaan en ik was blij dat ik daar deel van mocht uitmaken. Ik heb toen na overleg met mijn vrouw de knoop doorgehakt: ik ging terug naar Nijmegen als speler en bestuurslid technische zaken.”
tekst loopt door onder de foto
Face-Off: Hoe combineer je het eigen schildersbedrijf, je spelerscarrier en je taak als bestuurslid ook nog met een privéleven?
Levi Houkes: “Dat lukt alleen dankzij de geweldige steun van mijn vrouw. We hebben een jong gezin en zonder haar inzet en steun zou ik nu niet alles kunnen combineren.”
Face-Off: “Wat is de basis van het enorme succes van de Nijmegen Devils? Nu zijn jullie na de donkere jaren tussen 2020 en 2023 al voor het derde achtereenvolgende jaar actief in de top van de Eredivisie en dit jaar zelfs finalist voor de nationale beker!”
Levi Houkes: “Dat schuilt toch weer in het teamproces. Zowel op het ijs als daarnaast. Kijk in 2023-2024 hadden we ook een beetje geluk. Mitch Bruijsten wilde weer in Nijmegen komen spelen, Nick de Jong besloot zijn schaatsen weer aan te trekken en we kregen Aaron McLeod zo gek om vanuit Duitsland in de Eredivisie te komen spelen. Daarnaast wisten we jonge talenten bij de club te houden. Achter de schermen hebben de vrijwilligers van het team en het bestuur zich helemaal uit de naad gewerkt om de Devils te steunen. Gelukkig durfden de sponsoren het project ook te omarmen.
Samen hebben we met elkaar gestreden om Triavium weer vol te krijgen. Dat het al meteen in het seizoen 2023-24 lukte, kwam voor ons als een verrassing en dat bewees hoe gek de stad op ijshockey is. We zitten nu al drie seizoenen vol! Dat is toch geweldig? We zien het ook in Amsterdam, Eindhoven, Groningen, Utrecht en Leeuwarden gebeuren: het Eredivisie-ijshockey zit geweldig in de lift. Dat op meerdere plekken tegelijk de mensen onze sport weer omarmen is zo goed voor de sport.”
Coach Eimers
Levi Houkes: “Een andere belangrijke ontwikkeling vond vorig seizoen plaats. Het aantrekken van coach Chris Eimers (meervoudig BeNeLiga-kampioen, meervoudig bekerwinnaar, Eredivisiekampioen, WK-goud met België) heeft de organisatie nog een stap verder gebracht. Chris brengt veel ervaring mee en is overal succesvol.”
tekst loopt door onder de foto
Chris heeft bij ons de trainingsstructuur, de speldiscipline en de mentaliteit naar een hoger plan gebracht. Iedereen weet wat er verwacht wordt. Chris is daar heel duidelijk in naar zowel de ervaren spelers als de jonge spelers. Zijn aanpak helpt ons enorm in de professionalisering van het ijshockey. Maar het mag niet stoppen bij het eerste team.’
Face-Off: Wat bedoel je daarmee?
Levi Houkes: “Het echte succes zien we overdag of in het weekend vroeg in de ochtend als de kleine Devils op het ijs staan. De toekomst van de Nederlandse ijshockeyclubs valt of staat met de jeugdteams. Daar moet eigenlijk alle focus op gericht zijn. We groeien nu als kool de laaste twee jaar. We investeren dan ook in jeugdtrainers en in ijstijd voor de kleintjes en de juniorenteams. Dat gebeurt gelukkig nu overal in het land.
Daar moeten we op lange termijn aan denken. Dan is de basis voor het Nederlandse ijshockey weer goed. Door Corona maar ook door een moeilijke periode daarvoor zaten we in Nijmegen met een gat in de jeugdopleiding en dat is over enkele jaren weer gedicht. Daar ligt onze lange termijn focus: een gezonde brede vereniging met veel leden en vooral veel jeugdleden. Ik ben echt blij om te zien dat veel clubs dat nu doen want het is de sleutel voor langdurig succes van de sport in de breedte maar ook op het hoogste niveau.”
Face-Off: Ligt daar je toekomst, in het ontwikkelen van technisch beleid?
Levi Houkes: “Kijk ik ben natuurlijk al een speler op leeftijd en dat geldt voor enkele andere jongens ook. Maar dat speelt niet alleen bij onze club. Ik blijf graag betrokken bij het ijshockey en inderdaad het werken aan een team, het vorm geven van de organisatie vind ik echt heel leuk en uitdagend. Meer nog dan het coachen van een team. Het grote plaatje, het bij elkaar brengen van ijshockeyprofessionals, sponsoren, bestuursleden en hockeyfans trekt me het meest als het om de toekomst gaat. Het ijshockey hoort midden in de samenleving te staan, het mag geen elitesport worden.
Daarom organiseren we als clubs ook benefietwedstrijden, om onze verbinding met de maatschappij te tonen. We hadden laatst de wedstrijd voor Orange the World (de strijd tegen vrouwengeweld, red. ) en zaterdag hebben Leeuwarden en Groningen de actie “Let’s stick Together” voor het Beatrix Kinderziekenhuis. Het is belangrijk dat we midden in het leven staan met onze sport.’
tekst loopt door onder de video
Face-Off: Terug naar het nu. De bekerfinale is de eerste grote prijs die jullie dit seizoen kunnen pakken en de tweede van het kalenderjaar 2025. Hoe benaderen jullie die wedstrijd?
Levi Houkes: “We trainen er al volop voor, we houden goed in de gaten wie met pijntjes kampt en die spelers nemen dan wat meer rust. Die wedstrijd is zo gaaf. Geweldige sfeer op de tribunes. Alles moet in één wedstrijd gebeuren. Het feit dat Leeuwarden van Heerenveen won en wij nu in de finale tegen Geleen staan, geeft aan dat het ook de strijd van de Eredivisie tegen de CEHL is. Onze coach heeft veel ervaring met dit soort wedstrijden en gelukkig hebben we jonge hongerige spelers, ervaren imports en goede Nederlandse routiniers. Maar Geleen is echt een heel sterke tegenstander. Het zal een zware kluif worden maar we gaan alles geven. Alles.”
Bronnen: eliteprospects, ijshockeyfoto
